Stel je voor dat je op een ochtend wakker wordt en op de stoep voor je deur een schattig, miauwend tijgerjong aantreft. Uiteraard neem je het mee naar binnen als jouw nieuwe huisdier. Je speelt er een tijdje mee, maar merkt dat hij nog steeds aan een stuk door miauwt. Je bedenkt dat hij honger zal hebben. Je voert hem wat bloederig gemalen vlees; je weet dat tijgers dit lekker vinden.
Dat doe je elke dag en elke dag wordt je troeteltijgertje een stukje groter. In 2 jaar verandert het dagelijks menu van je tijger van hamburgerrestjes, via eerste kwaliteit kotelet, in hele brokken rundvlees.
Al gauw miauwt jouw troeteldier niet meer als het honger heeft, maar grauwt het gemeen naar als het denkt dat het etenstijd is. Je schattig tijgertje is veranderd in een onbeheersbaar wild beest dat jou aan stukken zal scheuren als het niet krijgt wat het wil.
Je worsteling met pijn kun je vergelijken met het denkbeeldig troeteltijgertje. Elke keer dat jij jouw pijn groter maakt door hem het rode vlees van de vermijding te voeren, helpt jij jouw pijn-tijger groter en sterker te worden.