Een meester gaf les aan economiestudenten. Op zijn bureau zette hij een vaas en een aantal kiezelstenen.
Een voor een deed hij de stenen in de vaas, tot er geen steen meer bij kon.
“Is de vaas vol?” vroeg hij aan de klas. Ja, oordeelde de klas.
De meester glimlachte en pakte vanonder het bureau een pot met grind dat hij in de vaas gooide. Met een beetje schudden verdween al het grind in de vaas.
“Is de vaas vol?” vroeg hij aan de klas. Ja, oordeelde de klas.
De meester glimlachte en pakte van onder het bureau een pot met zand dat hij in de vaas gooide. Met een beetje schudden verdween al het zand in de vaas.
“Is de vaas vol?” vroeg hij aan de klas. Ja, oordeelde de klas.
De meester glimlachte en pakte vanonder het bureau een kan water dat hij in de vaas gooide. “Nu is de vaas vol”, zei de meester. “Wat kun je hiervan leren?”
Een leerling stak zijn hand op. “Hoe vol je schema ook lijkt, je kunt er altijd wel wat tussen frotten.”
“Nee”, sprak de meester: “Dat is niet het punt. Dit voorbeeld illustreert dat je nooit alles in de vaas had gekregen als je de grote kiezel er niet als eerste in doet.
Wat zijn de grote kiezels in jouw leven? Je opleiding? Een ideaal? Tijd met de mensen van wie je houdt? Vergeet nooit met de grote stenen te beginnen, omdat je er anders geen plek meer voor hebt.