Er was eens een koning die aan het hof het volgende vertelde. “Ik ga een kostbare ring maken die voor altijd in mijn familie zal blijven. Daarvoor heb ik een van de mooiste diamanten ter wereld gekocht. In de ring wil ik een boodschap verstoppen die kan helpen op momenten van diepe wanhoop. Het moet een korte zin zijn die past onder de diamant in de ring.” De luisteraars waren allemaal wijzen en geleerden. Ze konden verhandelingen schrijven, maar een boodschap van twee of drie woorden die zou kunnen helpen op moeilijke momenten… Ze dachten na, maar konden nergens op komen.
De koning was opgevoed door een oude bediende. De moeder van de koning was vroeg gestorven en deze bediende had voor hem gezorgd en werd daarom behandeld alsof hij familie was. De koning had groot respect voor de oude man en vroeg hem om raad. De oude man zei: “Ik ben niet wijs, noch een geleerde of academicus, maar ik heb een boodschap. Tijdens mijn verblijf in het paleis heb ik allerlei verschillende mensen ontmoet. Bij een gelegenheid ontmoette ik een mysticus. Hij was door je vader uitgenodigd en ik was zijn bediende. Om me te bedanken gaf hij mij deze boodschap.” De oude man schreef iets op een stukje papier, vouwde het dicht en gaf het aan de koning. “Lees het niet”, zei hij. “Hou het verborgen in de ring en open het alleen als er geen andere uitweg is.”
Het duurde niet lang voordat dit moment aanbrak. Het koninkrijk werd binnengevallen en de koning verloor de strijd. Gezeten op zijn paard rende hij weg, maar zijn vijanden achtervolgden hem. Hij was alleen en het waren er velen. Plots stopte de weg en de koning kon geen kant meer op. Vóór hem was een afgrond, naar beneden springen zou zijn einde betekenen. Terug kon hij ook niet, want zijn vijanden hadden de weg geblokkeerd. Hij kon het geluid van hun paarden al horen. Er was geen uitweg.
Terwijl hij nadacht, herinnerde hij zich de ring. Hij nam het stukje papier eruit en las het korte maar kostbare bericht wat simpelweg zei “Ook dit gaat voorbij”. Toen hij het bericht las voelde hij hoe het om hem heen stil werd. De vijanden die hem hadden achtervolgd waren misschien in het bos verdwaald, of waren de verkeerde kant opgegaan. Hoe dan ook, de paarden waren niet meer te horen.
De koning was zijn bediende en de mysticus eeuwig dankbaar. Deze woorden waren wonderbaarlijk. Hij vouwde het stukje papier op en stopte het weer terug onder de diamant in de ring. Hij verzamelde zijn leger en heroverde het koninkrijk.
De dag waarop hij zegevierend terugkeerde op het paleis, was er een groot feest met zang en dans. De koning voelde zich erg goed. De oude bediende stond naast hem en zei: “Zelfs dit moment is geschikt… lees het bericht nogmaals.” “Waarom? Nu ik de vijand overwonnen heb vieren mensen mijn terugkeer. Ik ben niet wanhopig en ik ben niet in een situatie waarin geen uitweg is”, zei de koning. Maar de oude bediende zei: “Luister naar me, deze boodschap is niet alleen nuttig als je verslagen bent, maar ook als je zegeviert. Niet alleen als je de laatste bent, maar ook als je de eerste bent.”
De koning opende de ring en las de boodschap: “Ook dit gaat voorbij”. En weer voelde hij hetzelfde. Ondanks de feestende, dansende menigte, werd hij omgeven door stilte. Zijn trots en ego waren verdwenen. De koning begreep de boodschap en was verlicht.
Toen zei de oude man: “Herinner je je alles wat je is overkomen? Geen een moment of emotie is blijvend. Zoals er dag en nacht is, zo zijn er momenten van verdriet en blijdschap. Accepteer ze als natuurlijk, want ze horen bij het leven.”