Je hoeft niet goed te zijn.
Je hoeft niet op je knieën
honderden kilometers door de woestijn
voort te kruipen, vol berouw.
Je hoeft alleen maar het zachte wezen van je lichaam
te laten liefhebben wat het liefheeft.
Vertel me over wanhoop, de jouwe, en ik zal
over de mijne vertellen.
Ondertussen draait de wereld door.
Ondertussen bewegen de zon en de heldere kristallen
van de regendruppels over het landschap heen,
over het gras en de lange bomen,
de bergen en de rivieren.
Ondertussen gaan de wilde ganzen, hoog in de heldere blauwe hemel,
weer naar huis.
Wie je ook bent, hoe eenzaam je ook bent,
de wereld laat zich zien aan je verbeelding,
roept naar je als de wilde ganzen, rauw en opwindend –
keer op keer jouw plaats verkondigend
in de orde der dingen.