Leven

Stil zijn Pablo Neruda

Nu tellen wij tot tien
dan zijn wij allemaal stil.

Laten wij voor een keer op aarde
in geen enkele taal spreken;
laten we een seconde stilstaan,
en niet zo met onze armen bewegen.

Het zou een exotisch moment zijn
zonder geraas, zonder motoren;
wij zouden allemaal samen zijn
in een plotselinge vreemdheid.

Vissers in de koude zee
zouden walvissen geen kwaad doen
en de man die zout verzamelt
zou dan naar zijn pijnlijke handen kijken.

Zij die nieuwe oorlogen voorbereiden,
oorlogen met gas, oorlogen met vuur,
overwinningen zonder overlevenden,
zouden schone kleren aantrekken
en met hun broeders wandelen
in de schaduw, niets doend.

Wat ik wil, moet niet worden verward
met totale inactiviteit.
Het leven, daar gaat het om;
Ik wil geen omgang hebben met de dood.

Als wij ons leven niet zo krampachtig
in beweging willen houden,
en eens een keer niets konden doen,
zou misschien een reusachtige stilte
deze triestheid onderbreken
van onszelf nooit begrijpen
en van onszelf met de dood bedreigen.
Misschien kan de aarde ons onderwijzen
Zoals wanneer alles dood lijkt
en later levend blijkt te zijn.

Nu tel ik tot tien
en jij bent stil en ik vertrek.

De reis Naar Mary Oliver (Dream Work)

Op een dag wist je eindelijk
wat je moest doen, en je begon,
hoewel de stemmen om je heen
hun slechte advies
bleven roepen–
hoewel het hele huis
begon te trillen
en je het bekende trekken voelde
aan je voeten.
‘Red mijn leven!’
riep elke stem.
Maar je stopte niet.
Je wist wat me je moest doen,
hoewel de wind rondspookte
met stijve vingers
bij de diepste funderingen,
hoewel hun melancholie
vreselijk was.

Het was al laat genoeg,
en de nacht was wild,
en de weg vol gevallen
takken en stenen.
Maar stukje bij beetje,
terwijl je de stemmen achterliet,
begonnen de sterren te stralen,
door de lagen van wolken,
en er klonk een nieuwe stem
die je langzaam
herkende als van jezelf,
die je gezelschap hield
terwijl je verder en verder
de wereld in stapte,
vastbesloten om het enige te doen
dat je kon doen–
vastbesloten om het enige leven te redden
dat je kon redden.

Hokusai zegt Roger Keyes

Hokusai zegt
Kijk nauwkeurig

Hij zegt wees aandachtig, opmerkzaam
Hij zegt blijf kijken, blijf nieuwsgierig
Hij zegt aan zien komt geen eind

Hij zegt zie uit naar het ouder worden
Hij zegt blijf veranderen
je wordt alleen maar meer wie je werkelijk bent
Hij zegt loop vast, accepteer het, herhaal jezelf
zolang het interessant is

Hij zegt blijf doen wat je graag doet

Hij zegt blijf bidden
Hij zegt dat iedereen van ons een kind is
ieder van ons oeroud is
ieder van ons heeft een lichaam
Hij zegt dat ieder van ons bang is
Hij zegt dat ieder van ons een manier moet vinden om met angst te leven

Hij zegt dat alles leeft
schelpen, gebouwen, mensen, vissen, bergen, bomen
Hout leeft
water leeft

Alles heeft zijn eigen leven

Alles leeft in ons

Hij zegt leef met de wereld in jou

Hij zegt dat het niet van belang is of je tekent, of boeken schrijft
Het is niet van belang of je hout zaagt of vis vangt
Het is niet van belang of je thuis zit
en naar de mieren op je veranda tuurt of naar de schaduwen van de bomen
en het gras in je tuin

Het is van belang dat je geïnteresseerd bent

Het is van belang dat je voelt

Het is van belang dat je opmerkt

Het is van belang dat het leven door jou leeft

Tevredenheid is het leven dat door jou leeft
Vreugde is het leven dat door jou leeft
Voldoening en kracht
zijn het leven dat door jou leeft
Vrede is het leven dat door jou leeft
Hij zegt wees niet bang

Kijk, voel, laat het leven je bij de hand nemen

Laat het leven door je leven.

(Hokusai is een Japans kunstenaar)

De Zomerdag Mary Oliver

Wie heeft de wereld gemaakt?
Wie heeft de zwaan gemaakt en de zwarte beer?
Wie heeft de sprinkhaan gemaakt?
Deze sprinkhaan, bedoel ik…
die uit het gras omhoog kwam gesprongen
die suiker eet uit mijn hand,
die haar kaken heen en weer beweegt in plaats van op en neer
die rondkijkt met haar enorme facetogen.
Nu licht ze haar bleke onderarmpjes op en wast grondig haar gezicht.
Nu klapt ze haar vleugels open en zweeft weg.
Ik weet niet precies wat een gebed is.
Ik weet niet hoe je aandacht moet geven, hoe je in het gras
moet vallen, hoe je in het gras moet knielen,
hoe je gelukzalig niet moet doen, hoe je door de akkers moet kuieren
-wat ik allemaal vandaag gedaan heb.

Vertel me, wat had ik anders moeten doen?
Gaat niet alles dood uiteindelijk, en te vroeg?
Vertel me, wat ben je van plan te doen
Met je ene geweldige en waardevolle leven?

Vreugde Marcel Messing (Uit: Weefgetouw tijd, 1985)

Door alle lijden heen
langs stoppelvelden
van verdriet
in onpeilbare oceanen
van smart
straalt steeds
de onuitsprekelijke
vreugde
van het Zijn