Zijn met wat er is


Onvoorwaardelijk Jennifer Welwood (vertaald en bewerkt door Doshin Houtman)

Bereid om eenzaamheid te ervaren,
ontdek ik overal verbinding;
Als ik me naar de angst toekeer,
Ontmoet ik dapperheid binnenin;
Openend voor mijn verlies,
Valt de omhelzing van het universum mij toe;
Overgevend aan de leegte,
Vind ik volheid zonder einde.

 

Terug naar boven

Ook dit gaat voorbij

Er was eens een koning die aan het hof het volgende vertelde. “Ik ga een kostbare ring maken die voor altijd in mijn familie zal blijven. Daarvoor heb ik een van de mooiste diamanten ter wereld gekocht. In de ring wil ik een boodschap verstoppen die kan helpen op momenten van diepe wanhoop. Het moet een korte zin zijn die past onder de diamant in de ring.” De luisteraars waren allemaal wijzen en geleerden. Ze konden verhandelingen schrijven, maar een boodschap van twee of drie woorden die zou kunnen helpen op moeilijke momenten… Ze dachten na, maar konden nergens op komen.

De koning was opgevoed door een oude bediende. De moeder van de koning was vroeg gestorven en deze bediende had voor hem gezorgd en werd daarom behandeld alsof hij familie was. De koning had groot respect voor de oude man en vroeg hem om raad. De oude man zei: “Ik ben niet wijs, noch een geleerde of academicus, maar ik heb een boodschap. Tijdens mijn verblijf in het paleis heb ik allerlei verschillende mensen ontmoet. Bij een gelegenheid ontmoette ik een mysticus. Hij was door je vader uitgenodigd en ik was zijn bediende. Om me te bedanken gaf hij mij deze boodschap.” De oude man schreef iets op een stukje papier, vouwde het dicht en gaf het aan de koning. “Lees het niet”, zei hij. “Hou het verborgen in de ring en open het alleen als er geen andere uitweg is.”

Het duurde niet lang voordat dit moment aanbrak. Het koninkrijk werd binnengevallen en de koning verloor de strijd. Gezeten op zijn paard rende hij weg, maar zijn vijanden achtervolgden hem. Hij was alleen en het waren er velen. Plots stopte de weg en de koning kon geen kant meer op. Vóór hem was een afgrond, naar beneden springen zou zijn einde betekenen. Terug kon hij ook niet, want zijn vijanden hadden de weg geblokkeerd. Hij kon het geluid van hun paarden al horen. Er was geen uitweg.

Terwijl hij nadacht, herinnerde hij zich de ring. Hij nam het stukje papier eruit en las het korte maar kostbare bericht wat simpelweg zei “Ook dit gaat voorbij”. Toen hij het bericht las voelde hij hoe het om hem heen stil werd. De vijanden die hem hadden achtervolgd waren misschien in het bos verdwaald, of waren de verkeerde kant opgegaan. Hoe dan ook, de paarden waren niet meer te horen.

De koning was zijn bediende en de mysticus eeuwig dankbaar. Deze woorden waren wonderbaarlijk. Hij vouwde het stukje papier op en stopte het weer terug onder de diamant in de ring. Hij verzamelde zijn leger en heroverde het koninkrijk.

De dag waarop hij zegevierend terugkeerde op het paleis, was er een groot feest met zang en dans. De koning voelde zich erg goed. De oude bediende stond naast hem en zei: “Zelfs dit moment is geschikt… lees het bericht nogmaals.” “Waarom? Nu ik de vijand overwonnen heb vieren mensen mijn terugkeer. Ik ben niet wanhopig en ik ben niet in een situatie waarin geen uitweg is”, zei de koning. Maar de oude bediende zei: “Luister naar me, deze boodschap is niet alleen nuttig als je verslagen bent, maar ook als je zegeviert. Niet alleen als je de laatste bent, maar ook als je de eerste bent.”

De koning opende de ring en las de boodschap: “Ook dit gaat voorbij”. En weer voelde hij hetzelfde. Ondanks de feestende, dansende menigte, werd hij omgeven door stilte. Zijn trots en ego waren verdwenen. De koning begreep de boodschap en was verlicht.

Toen zei de oude man: “Herinner je je alles wat je is overkomen? Geen een moment of emotie is blijvend. Zoals er dag en nacht is, zo zijn er momenten van verdriet en blijdschap. Accepteer ze als natuurlijk, want ze horen bij het leven.”

Terug naar boven

Angst voor Parijs Truman M. Cooper

Stel je voor: datgenen waar jij bang voor bent,
gevangen kon worden
en bewaard worden in Parijs.
Dan zou je de moed hebben om
overal in de wereld te gaan.
Alle richtingen van het kompas
staan voor je open,
behalve de graden oost of west
van het echte noorden,
die leiden naar Parijs.
Toch, je zou niet
je tenen durven
planten op de lijn van de stadsgrens.
Je zou niet werkelijk
op een bergrug willen staan,
mijlen ver, en aanschouwen hoe de lichten van Parijs
aangaan in het vallen van de nacht.
Alleen maar om aan de veilige kant te zijn,
besluit je om maar helemaal
weg te blijven uit Frankrijk.
Maar dan lijkt het gevaar zelfs
te dicht bij dié grenzen,
en je voelt
dat het bange deel van jezelf weer de hele wereld bedekt.
Je hebt een vriend nodig
die je geheim leert kennen en zegt:
‘Bezoek eerst Parijs.’

Terug naar boven

Wat is geluk?

Er was eens een arme oude man wiens enige bezit een schitterende schimmel was. Al jarenlang hadden de mensen uit zijn dorp hem gezegd het paard te verkopen omdat het een hoop geld op zou brengen en hij verder geen cent had om uit te geven. “Het paard is een deel van mijn familie, en je familie verkoop je niet”, was steevast zijn antwoord.

Op een nacht verdween het paard uit zijn stal en de mensen zeiden: “Zie je nou wel ouwe, dan had je maar niet zo dom moeten zijn en het beest moeten verkopen. Nou heb je helemaal niks meer. Een groter ongeluk had je niet kunnen overkomen”. Maar de oude man zei: “Wie weet of het een geluk of een ongeluk is. Het enige dat ik weet is dat het paard weg is. Maar of het een ongeluk is? Wie kan er verder zien dan zijn neus lang is?”

Een aantal weken later kwam het paard op een nacht met twaalf andere, wilde paarden terug naar de stal. Blijkbaar was het losgebroken om zijn soortgenoten te zoeken en had het uiteindelijk de weg naar zijn baas teruggevonden. De mensen uit het dorp zeiden: “Ouwe, je had volkomen gelijk. Het was helemaal geen ongeluk maar juist een geluk dat het beest er vandoor ging, want nou ben je een vermogend man”. Maar de oude man antwoordde: “Wie weet of het een geluk of een ongeluk is. Het enige wat ik weet is dat het dier met twaalf andere paarden is teruggekomen. Maar of het een geluk of een ongeluk is ……?”

In de volgende dagen en weken probeerde de zoon van de oude man de wilde paarden te temmen en viel daarbij van een woeste hengst. Beide benen werden verbrijzeld. De mensen uit het dorp zeiden: “Ouwe, zo’n geluk was het nou inderdaad ook weer niet dat je paard met die anderen is teruggekomen. Je had helemaal gelijk, want nu is je zoon invalide en een groter ongeluk kon je haast niet overkomen”. De oude man verzuchtte: “Wanneer houden jullie nou eindelijk eens op met te doen alsof je vandaag weet hoe morgen zal zijn? Het enige dat ik weet is dat mij vandaag een ongeluk is overkomen, maar meer weet ik niet.”

Een paar maanden later brak er oorlog uit in het land, en alle gezonde jonge mannen van het dorp moesten in het leger dienen en werden naar het front gestuurd. Geen een keerde levend in het dorp terug.
En wat zeiden de mensen als ze de oude man tegenkwamen ……?

Terug naar boven

Gelukkig Stef Bos (liedtekst)

Ik ben soms te blind
Om te zien wat ik heb
Verdwaal soms nog steeds
Ook al ken ik de weg

Vrij als een vogel
Die de storm heeft overleefd
De wind in de rug
En ik klaag soms nog steeds

Maar ik ben gelukkig
Ook al zie ik het niet
Teveel ontevreden met alles
Te weinig tevreden met niets

Ik voel me steeds lichter
Ik dans met verdriet
En ik ken zes akkoorden
Maar ik gebruik er maar drie

Want ik ben gelukkig
Ook al zie ik het niet
Teveel ontevreden met alles
Te weinig tevreden met niets

Ik word langzaam onzichtbaar
Verdwijn in de mist
Verwissel mijn vroeger
Met dat wat nu is
Zo loop ik verloren
Gelukkig verdwaald
Wordt altijd weer ergens
Met liefde onthaald

Terug naar boven

Wat geluk niet is -David Dewulf

Als je geluk zit in lof, zal je ongelukkig zijn als je kritiek krijgt.
Als je geluk zit in winst, zal je ongelukkig zijn als je verlies ervaart.
Als je geluk zit in wat de ander doet, zal je ongelukkig zijn als hij dit niet doet.

Terug naar boven

Angst -Miranne Williamson

Onze diepste angst is niet dat we ontoereikend zijn.
Onze diepste angst is dat we oneindig machtig zijn.
Het is ons licht, niet onze duisternis
waar we het allerbangst voor zijn.
We vragen ons af:
Wie ben ik dat ik briljant, buitengewoon aantrekkelijk, getalenteerd en geweldig zou zijn?
Maar waarom eigenlijk niet?
Je bent toch een kind van God?
Je moet je niet kleiner voordoen dan je bent opdat de mensen om je heen zich vooral niet onzeker zouden gaan voelen.
We zijn geboren om de luister van God uit te dragen die in ons woont.
Niet slechts in enkelen van ons, maar in ons allemaal.
Als wij ons licht laten schijnen, geven we anderen onbewust toestemming om dat ook te doen.
Als wij bevrijd zijn van onze eigen angst, bevrijdt onze aanwezigheid automatisch anderen.

Terug naar boven

Waanideeën -Suzuki, Shunryu

Te beseffen dat je zuivere geest er is ondanks je waanideeën,
dat is de oefening van het zitten.

Hoe meer je probeert je waanideeën uit te drijven,
des te hardnekkiger blijven ze zitten.

Zeg gewoon ‘O, dit is gewoon maar een waanidee’,
en trek je er verder niets van aan!

Terug naar boven